Ginące zawody. Kowalstwo użytkowe.
Kowalstwo było niegdyś jednym z najważniejszych zawodów związanych z polską wsią. Kowalstwo znane i cenione było już w czasach starożytnych, kiedy to obowiązkiem kowala było wyrabianie narzędzi oraz broni czy poszczególnych elementów zbroi.
Już wtedy kowale zajmowali się produkcją biżuterii, która z czasem przybierała coraz bardziej fantazyjne kształty stając się prawdziwym dziełem sztuki.
Na ziemiach polskich kowalstwo również ma długą historię, co wiąże się przede wszystkim z licznymi złożami rud darniowych z których od najdawniejszych czasów można było wytapiać żelazo. A tak gdzie żelazo, tam musi być i kowal. Kowal pełnił wiele funkcji aż do X wieku. Później, gdy zaczęły się rozwijać kolejne grody, kowale zaczęli się specjalizować w określonych wyrobach.
To właśnie wtedy nastąpił podział na kowali miejskich i wiejskich. Ci, którzy działali w mieście, mieli możliwość spróbować swych sił w kowalstwie artystycznym. Ci, którzy żyli i pracowali na wsi, zazwyczaj ograniczeni byli to wyrobu narzędzi codziennego użytku dla pozostałych mieszkańców wsi.
Na wsi kuźnia nie bez powodu była ważnym miejscem. Tu kowal tworzył narzędzia służące pracy. Kowal był również bardzo często wiejskim dentystom, choć jego stomatologiczne umiejętności ograniczały się do umiejętności wyrywania zębów obcęgami.
Ten popularny niegdyś zawód stracił na znaczeniu w okresie międzywojennym, a to za sprawą coraz bardziej dynamicznie rozwijającego się przemysłu. Dziś kowalstwo jest dość ograniczone, zazwyczaj do wyrobu przedmiotów o bardziej ?artystycznym? niż ?użytkowym? charakterze.